Belki izlemişsinizdir haber bültenlerinde ve hatta canlı canlı. Gerçekten içimize dokunan, kendimizi çaresiz hissettiğimiz, nasıl bir müdahalede bulunmamız gerektiğini çoğu zaman bilemediğimiz bir konudan bahsetmek istiyorum. Madde bağımlılığı.
Aslında bir konu hakkında ne kadar konuşulursa o kadar olağan ve sıradan hale geliyor biliyorum. Tıpkı kadına uygulanan şiddet, hayvanlara uygulanan işkenceler gibi. Ama ben madde bağımlılığı hakkında farklı bir konuya değinmek istiyorum. Madde bağımlılığı şudur, şu etkiyi yaratır demeyeceğim. İşin dedikodusunu yapıp, kendimce uygulaması kolay etkisi büyük birkaç önlemden bahsedeceğim.
İçindekiler
Madde bağımlılığı yaşı ne için bu kadar düştü sizce? Bu tabloda bizim yanlış ve ihmallerimiz nedir?
Bugün haberlerde izledim İstanbul Mecidiyeköy’de madde bağımlısı gençlerin kol gezdiğinden bahsediyorlar. Artık kullanım alanları sokaklar olmuş, insanlar ağaç kenarlarında, merdiven köşelerinde sızıp kalmışlar.Sonra baktım ki Bursa’da 1.5 yılda 746 madde bağımlısı çocuğu tedavi etmişler. Maddeye başlama yaşı 9’a düşmüş. Madde bağımlısı gençler intihar etmiş, durakta bekleyen insanları tinerle yakmış vs vs…
Bin tane bizi kendimizden utandıran haber bulabiliriz. Ama neden? Çünkü;
Yalnızlaştık: Şehir yaşamı, teknolojik gelişmeler derken sohbet etmeyi, dert dinlemeyi, küçük şeylerden zevk almayı unuttuk. Ve biz ne yaparsak çocuklarımız onu örnek aldı.
Doyumsuzlaştık: Her zaman demez mi eskiler ‘bizim zamanımızda o yoktu bu yoktu siz çok şanslısınız her şeyiniz var’. Sanırım maddi olanaklarımız hep arttı artmasına da biz manevi doyumumuzu sağlamayı atladık. Bu manevi hazzı sağlamak içinde bize geçici haz veren yapay maddeleri tercih ettik. Ve çocuklarımız bizi örnek aldı.
Rol Model olduğumuzu unuttuk: Çok üzücü ki şunu söylemeden geçemeyeceğim. Ebeveynler çocuklarının yanında sigara ve alkol kullanımı konusunda hiçbir çekince yaşamadı, çocuk parklarına dahi küllükler yerleştirildi. Ve çocuklarımız bizi örnek aldı.
Gereksiz Özgüven Patlaması Yaşadık: Madde kullanımını öyle bir hale getirdik ki, bunu övünülecek bir olaymış gibi anlattık konuştuk. ‘Yaaa ben bir oturuşta bir kasa bira içiyorum’ derken yanımızdaki çocuğa nasıl bir mesaj gönderdiğimizi hiç düşünmedik. Ve çocuklarımız bizi Örnek aldı.
Güçsüzleştik: Kendimizi basite almaya, işimize insanlara yaptırmaya, sorumluluklarımızı karşımızdakilere yüklemeye alıştık. Sonrasında ilk mağlubiyetimiz de beynimizi bizden en hızlı uzaklaştıracak şeye koştuk. Ve çocuklarımız bizi örnek aldı.
Yeterince sevmedik: Her yerde söylenir, herkesin ağzındadır bu söz; sevgi her şeyin ilacıdır. Bu şaka maka değil öyle ki ; Dr.Ihaleakala Hew Len ‘seni seviyorum-özür dilerim-lütfen beni affet- teşekkür ederim-‘ cümleleriyle psikiyatrik hastalığı bulunan hastaları tedavi ettiğinden bahsetmiştir. Çocuklarımıza onları sevdiğimizi ne oranda söylüyoruz? Yada daha önemlisi ne oranda hissettiriyoruz? Büyük bir oranda eksilerde olduğumuz aşikar. Çocuklarımız mutluluğu zararlı olduklarını bildikleri maddelerde aradıklarına göre…
Çocuklarımızı nasıl koruruz?
- Onlara vakit ayırın; kendilerini özel hissetmeleri için onlara fırsat verin. Yalnızca kendileriyle vakit geçireceğiniz onlara özel vaktiniz olsun.
- Onlara sporu ve sanatı sevdirin; kendilerini ispatlayabilecekleri, başarılı oldukları ve sevdikleri bir spor dalı ile ilgilenmesini sağlayın.
- Onlara bilimi ve ilimi sevdirin; çocukluk çağından itibaren takip edebileceği bilimsel gelişmelere ulaşmasını sağlayın. Merakını bu yönde kullanması için teşvik edin.
- Kontrolcü olun; çocuğunuzun çevresindeki insanları tanıyın, onlarla zaman geçirin ve çocuğunuza sizinle arkadaş olması için fırsat verin.
- Onları takdir edin: onlara yerine getirebilecekleri görevler verin ve görevleri sonucunda muhakkak takdir edin.
- Onlara iyi örnek olun; bunu açıklamaya gerek yok sanırım 🙂
Son olarak madde kullanmış birine nasıl bir yardımda bulunabiliriz buna değinelim.
- Asla yargılayıcı ve eleştirel, aşağılayıcı bir üslup kullanılmamalı, bu sadece o insanı kendimizden uzaklaştırmamıza hatta şiddet eylemlerine neden olur.
- Duygularını ifade etmesi için destekleyin asla ısrar etmeyin ve cevap olarak öğüt vermeyin. Dinlenilmek onlar için yeterli olacaktır.
- Onu ÇAMATEM’de (çocuklar için) veya AMATEM’de( yetişkinler için) profesyonel destek alması için teşvik edin.
Acil bir durum meydana gelirse;
- Kullanıcının solunumunu kontrol edin, solunum yolu açıklığını sağlayın.
- Yan yatırın, kusma eylemi ile boğulma ihtimalini engellemiş olursunuz.
- Hastaneye sevkini sağlayın.
Aşkın Çevirgen
