Aslında her şey yolunda. Fakat sanırım ben yoldan çıkıyorum.
Aslında her şey yolunda. Fakat sanırım ben yoldan çıkıyorum. Hiçbir şeyi hazmedemiyorum, içselleştiremiyorum, anlamlandıramıyorum. Gözlerinde kara bir bağ, ağzından salyalar akarak sahnedekini alkışlayan fütursuz şakşakçı gözümde herkes artık. İnsana katlanamıyorum. Haber izleyemiyorum, gazete okuyamıyorum. Zaten bana kadar kalan aklımı kaybetmekten deli gibi (!) korkuyorum. Sonra bazen böyle bir gecede buluyorum kendimi. Kalbim az önce bir cinayetin tek tanığı olmuş gibi atıyor, vücudum hiç bir yere sığmıyor, bağırarak kaçasım geliyor. Ve hiçbir yere gidememenin o iğrenç hissi bana böyle şeyler yazdırtıyor.
